Boerderij in centrum van Balgoy maakt na meer dan twee eeuwen plaats voor zes woningen

In april 2023 werd de boerderij in de Torenstraat afgebroken.

Veranderingen in Balgoy zijn altijd nieuws. Het is al weer even geleden en we zijn er al weer aan gewend geraakt denk ik, maar in 2022-2023 heeft een opmerkelijke transformatie plaatsgevonden in de Torenstraat. Op de plek waar voorheen een oude boerderij met bijbehorende schuur stond, prijken nu zes nieuwe huizen – twee speciaal ontworpen voor senioren en vier twee-onder-één-kap-woningen. De verandering kwam tot stand door een herziening van het bestemmingsplan. Wethouder Geert Gerrits, verantwoordelijk voor ruimtelijke ordening in de gemeente Wijchen, benadrukte toentertijd het belang van deze ontwikkeling voor Balgoy. Hij noemde het een welkome aanvulling tussen het oude en nieuwe gedeelte van ons dorp (De Gelderlander maart 2021).

Tijdens de werkavond van heemkundekring Pagus Balgoye op 6 december 2023 in dorpshuis ’t Ballegoyke vertel ik over bronnen voor genealogisch onderzoek.

Op de laatste werkavond in 2023 van de heemkundekring Pagus Balgoye was het onderwerp “bronnen voor genealogisch onderzoek”. Om uit te leggen hoe en welke bronnen je tot je beschikking hebt om genealogisch (stamboom) onderzoek te doen werd de geschiedenis van de voormalige boerderij aan de Torenstraat als onderwerp gekozen. Het ontrafelen van een (familie)geschiedenis begint altijd dicht bij huis. Een reis terug in de tijd, die echter vaak begrensd wordt door beperkingen op het inzien van officiële documenten uit de burgerlijke stand, die pas na een periode van 50 tot 100 jaar openbaar worden. Om deze tijdslimiet te overbruggen, moet je je speurtocht starten binnen de familiekring. Bij het terugzoeken van enkele generaties is het raadzaam om te grasduinen in familiepapieren. Denk aan waardevolle documenten als trouwboekjes, paspoorten, geboortekaartjes, bidprenten en overlijdensberichten. Deze stukken kunnen vaak essentiële informatie bevatten die je een stap dichter bij voorouders brengen. Verder is het handig om te achterhalen of andere familieleden al gegevens hebben verzameld. Misschien heeft iemand anders binnen de familie al eens onderzoek gedaan naar de afstamming. Het raadplegen van (oudere) familieleden is ook van onschatbare waarde. Niet alleen voor basisinformatie zoals namen en data, maar ook voor een schat aan verhalen die de geschiedenis van de familie tot leven kunnen brengen. Vaak bezitten zij niet alleen oude familiefoto’s, maar hebben ze ook memorabele verhalen en anekdotes over vroegere generaties paraat. Deze verhalen zijn kostbaar, hoewel soms doorspekt met mythes. Het is aan ons, als objectieve onderzoekers van de geschiedenis, om te achterhalen welke van deze verhalen op waarheid berusten. Dat avontuur gaat dan verder in de archieven, waar we dan stukje bij beetje de puzzel van de geschiedenis kunnen leggen.

Wie weet welke bijzondere verhalen en verborgen parels er schuilen in de geschiedenis van deze boerderij in Balgoy. Het onderzoek naar de wortels van Balgoyse mensen kan een onverwachte en betoverende reis zijn door de tijd, waarbij elke ontdekking een nieuw hoofdstuk opent in het boeiende verhaal van het verleden. Wat betreft deze boerderij in de Torenstraat, begint het verhaal ook nog eens met een stukje eigen familiegeschiedenis. Laten we deze reis maar beginnen met een artikel in het tijdschrift Boerderij van dik tien jaar geleden.

Frans Jans en Petra van Uden en de boerderij aan de Torenstraat in 2011 (Bron: Boerderij 96, no. 44, 2011).

Frans Jans en Petra Jans-Van Uden waren de laatste bewoners van de boerderij en wonen nu in een van de twee levensloopbestendige woningen. In 2011 besloten ze om de boerderij aan te houden tot 2022 met circa 65 melkkoeien, waarmee ze een stabiel inkomen konden halen. Dat bleek uit een bedrijfsplan van toen. In 2009 waren de melkprijzen slecht en er was geen opvolger voor Frans. Toch wilde hij graag doorboeren. Hij vroeg zich af of dat wel kon en hoe dat op het huidige bedrijf zou kunnen worden gerealiseerd. DLV Rund­vee Advies hielp om de zaken op een rij te zetten en een bedrijfsplan te maken. Uit de bedrijfseconomische analyse bleek dat de laatste kilo’s melk niet genoeg geld opbrachten. Ook was de ligboxenstal te vol en toe aan renovatie. Vervolgens werden drie ontwikkelscenario’s doorgerekend: investeren in een melkrobot, uitbreiden en optimaliseren bij de huidige bedrijfsomvang. Het werd optimaliseren. Dat bracht opvallende keuzes met zich mee. Er werd melkquotum verkocht en de ligboxstal werd gerenoveerd. Dus niet uitbreiden en investeren; althans niet in groei, maar als resultaat van de optimalisatie wel een investering in koecomfort (Bron: Boerderij 96, no. 44, 2011).

Het begin van de stamboom van Frans Jans, de laatste bewoner van de boerderij, met het gezin, broer, zus en ouders.
Bewijs van eigendom
De boerderij in de Torenstraat.

En toen werd het 2022. Frans en Petra besloten definitief om te stoppen en de boerderij verdwijnt. Met de kennis van familieleden en familiedocumenten kunnen we teruggaan in de tijd, naar het jaar 1987. Frans, de jongste zoon van Theodorus Petrus (Thé) Jans en Johanna Wilhelmina (An) de Grunt, treedt in het voetspoor van zijn ouders en gaat verder met het boerenbedrijf na zijn huwelijk met Petra van Uden. We gaan verder terug, naar 1954. Het huis met erf, bouw- en weiland en boomgaard, kadastraal Balgoy sectie A, nummers 135, 136, 138, 139, 140, 141 en 507 werd officieel overgedragen aan Thé Jans, waarmee een nieuw tijdperk voor de boerderij aanbrak. Thé kocht de boerderij van zijn vader Petrus Johannes (Piet) Jans. Een jaar later, in 1955, trouwt Thé met An de Grunt. Zijn vrijgezelle broer Antonius Hermanus Gijsbertus (Antoon) blijft op de boerderij werken.

Begin vorige eeuw, om precies te zijn op 6 mei 1910, trouwde Petrus Johannes (Piet) Jans uit Escharen met Johanna Arnolda (Hanna) Kersten uit Balgoy. Zij trouwden in op de boerderij aan de Torenstraat in Balgoy van de ouders van Hanna Kersten, Hendrikus Kersten en Elizabeth de Bruijn, die er vanaf 1876 hadden geboerd. Hoe Piet Jans in Balgoy terecht is gekomen is te lezen in een ander verhaal in deze blog: Het boeren zit de Brabantse familie Jans in de genen.

Trouwboekje van Piet Jans en Hanna Kersten

Op het plaatje hieronder, een detail van een kadastrale kaart uit 1811-1832, zie je een boerderij met de naam Florenstein. We kennen allemaal de plek van deze boerderij, omdat die nog steeds prominent in Balgoy te vinden is. De naam Florensteijn prijkt nog op de voorgevel. Als we het over de Balgoyse geschiedenis hebben, over de gebouwen en de mensen die er geleefd hebben, valt regelmatig de naam Florensteijn. Ook in deze blog heb ik vanzelfsprekend over Florensteijn geschreven; recente artikelen van de blog gingen uitgebreid over de geschiedenis van Florenstein, over de mensen die op Florensteijn gewoond en geleefd hebben en daarvoor over een oude sage uit de Katholieke Illustraties.

Detail kadastrale kaart 1811-1832 van Balgoy sectie A.

Al in de tijd van deze kadastrale kaart uit het begin van de 19e eeuw stond er naast Florenstein een boerderij, kadastraal sectie A nummer 139, de boerderij die nu afgebroken is. Dat het om dezelfde boerderij gaat blijkt uit recentere kadastrale gegevens. Toen Piet Jans de boerderij verkocht aan zijn zoon Thé in dienstjaar 1955 waren de kadastrale nummers nog steeds dezelfde.

De boerderij van Piet Jans in 1955 Balgoy C27, nog steeds kadastraal sectie A nummer 139

Eigenaar van de boerderij in het begin van de 19e eeuw was volgens het kadaster de weduwe van Daan Danen (Daan (Daniel) Danen is op 24 maart 1814 overleden), Elisabeth van Velp. Daniel Danen was de zoon van Antonius Danen en Henrica Paulissen. Henrica Paulissen op haar beurt was een dochter van Paulus Aarts van Florenstein, die op Florenstein woonde. Terwijl een andere dochter van Paulus Aarts, Elisabeth, getrouwd met Petrus Jacobs van Haren op Florenstein bleef wonen, is er hoogstwaarschijnlijk door splitsing een tweede boerderij gekomen voor Henrica.

Afstammingsreeks van de bewoners van Frans Jans, die hem en de boerderij verbindt met Florenstein

Met behulp van WieWasWie (https://www.wiewaswie.nl/) kunnen we een afstammingsreeks van de bewoners van de boerderij maken van Frans Jans terug in de tijd die uitkomt bij Henrica Paulissen. Een afstammingsreeks toont via welke lijnen iemand afstamt van één van de voorouders. In tegenstelling tot een stam- of moederreeks volg je dan niet continu de rechte mannelijke of rechte vrouwelijke lijn, maar in dit geval blijf je wel op dezelfde boerderij.

Samengevat heeft de werkavond van Pagus Balgoye wederom een mooi stukje Balgoyse geschiedenis opgeleverd. Het verhaal begon met een krantenbericht dat op de plek waar voorheen een boerderij met bijbehorende schuren stond zes nieuwe huizen zijn gebouwd. In 2022 besloten Frans en Petra Jans definitief om te stoppen met de boerderij. Meer dan twee eeuwen lang werd er geboerd op die plek in het centrum van Balgoy. Opvallend is dat de boerderij steeds overgenomen werd door een van de kinderen van het gezin. Verder kunnen we met vrij grote zekerheid aannemen dat de boerderij is ontstaan uit splitsing van het naast gelegen voormalige adellijke huis Florenstein halverwege de 18e eeuw.

Het Rijke Roomsche Leven in Balgoy – Levend Erfgoed op Open Monumentendag

Zondag 10 september is het niet alleen Balgoyse kermis, maar staat Balgoy ook in het teken van Open Monumentendag, en dit jaar draait alles om het prachtige thema van Levend Erfgoed. Wat bedoelen we hiermee? Wel, Levend Erfgoed omvat de kostbare culturele gebruiken en tradities die van generatie op generatie worden doorgegeven. Het zijn die waardevolle stukjes erfgoed die mensen van huis uit hebben meegekregen, eigen hebben gemaakt en met liefde doorgeven aan de volgende generaties.

R.K. kerk Balgoy met pastorie

In Balgoy wordt momenteel nagedacht over de toekomst van de H. Johannes de Doperkerk. Deze gelegenheid heeft de heemkundekring Pagus Balgoye aangegrepen om hier extra aandacht aan te schenken. Dat gebeurt middels een expositie in de Oude Toren met onder andere beeld- en geluidsfragmenten over de Balgoyse kerk. Ook de oude toren zelf kan dan bezichtigd worden.

Het Nederlandse religieuze erfgoed is werkelijk schitterend en kan rekenen op de warme waardering van een breed publiek. Monumentale kerken, kloosters en hun prachtige interieurs worden gekoesterd door zowel jong als oud, of men nu zelf actief kerkganger is of niet. Maar helaas staat dit erfgoed onder druk door het afnemende aantal religieuzen, waardoor veel kerken hun deuren sluiten, een nieuwe bestemming zoeken, of zelfs het gevaar van sloop dreigt.

Het interieur van het in 1852 gebouwde schip van de oude St. Janskerk in Balgoy, waarvan nu alleen de Oude Toren nog over is.

Het kerkgebouw zelf is misschien geen ‘levend erfgoed,’ maar het ‘Rijke Roomsche Leven’ dat het vertegenwoordigt, is dat zeker wel. Het mag dan wel een tijdperk uit het verleden zijn, maar bij talloze vijftigplussers, vooral in het katholieke zuiden van ons land, leeft de herinnering aan die tijd nog steeds. Mensen die deze periode bewust of onbewust hebben meegemaakt, spreken erover in nostalgische bewoordingen. Hun kinderen en kleinkinderen willen meer weten. Wat betekende dat precies, dat ‘Rijke Roomsche Leven’?

Sacramentsprocessie bij kerk Balgoy, voor 1935, vlnr: Piet Schamp, achter de baldacijn The Verhoeven, Wim Schamp, Piet Berben, Koos Arts, Jan Arts (Keent), Grad Berben, Koos Kersten en Willem Arts

In vrijwel elke familie had je wel een ‘Heeroom’ of een ‘tante non.’ En hoe werd je priester? Dat gebeurde door een roeping. Tijdens het tijdperk van het ‘Rijke Roomsche Leven’ waren er talloze priesterroepingen. De priesterwijding was een groots en feestelijk gebeuren, niet alleen voor de familie maar voor de hele parochie. De pastoor leidde niet alleen de parochie maar was eigenlijk betrokken bij elk aspect van het menselijk leven. Geboorte, opgroeien, trouwen, rusten, ziekte, sterven – elk moment van het menselijk leven werd begeleid door de kerk.

Eerste H. Communie in Balgoy (1960). Van links naar rechts: Theo van Beuningen, Bernard van Teeffelen, Jan de Valk, Christien Rossen, Annemarie v.d. Boogaard, Nellie van Haren, Riky Banken, Antoon Berben, Gerard Hammen, Jan Berben. Daarachter: Pastoor Remy en juffrouw Lia Verhoeven.

Alle kinderen deden de Eerste Heilige Communie. De voorbereiding vond plaats op school en in Balgoy kwam de pastoor of de kapelaan naar de klas, of de kinderen trokken naar de kerk. De kleintjes leerden netjes zitten in de kerkbank, maakten zich vertrouwd met het biechten en de handelingen tijdens de mis. De viering van de Eerste Heilige Communie was een prachtige, feestelijke dag voor de kinderen en hun families, en het hele dorp deelde in die vreugde.

Een ander voorbeeld van het ‘Rijke Roomsche Leven’ is de H. Mis met drie Heren, een Hoogmis bij speciale gelegenheden. Een voorbeeld is de H. Mis vanwege het 50-jarig huwelijksfeest van de opa en oma van mijn echtgenote in 1960. Piet Jans, geboren in Escharen, vader van Harry Jans en opa van Ans Jans (mijn echtgenote) trouwde in 1910 met de Balgoyse Hanna Kersten. Ze gingen daarna in het ouderlijk huis van Hanna Kersten wonen in Balgoy. In 1960 waren ze dus 50 jaar getrouwd en dat werd vanzelfsprekend ook in de kerk gevierd. Pastoor Remy, in 1958 als pastoor benoemd in Balgoy, deed toen samen met twee zonen van Albert Jans uit Velp (N.Br.) de mis. Albert was een broer van Piet Jans. De twee zonen waren Antonius Henricus “pater Alardus” Jans, geboren 27.10.1908 in Velp (N.Br.), overleden 2.2.1985 in Nijmegen en Petrus Antonius “pater Severinus” Jans, geboren 4.10.1913 in Velp (N.Br.), overleden 7.8.2009 in Tilburg. Severinus was petekind van Piet Jans.

Familie Jans loopt het kerkpad op naar de H. Johannes de Doperkerk in Balgoy vanwege het 50-jarig huwelijksfeest van Piet Jans en Hanna Kersten, de oudste zoon Harrie Jans voorop, met echtgenote Truus van Overbeek en de kinderen Piet en Tonnie.
Het diamanten bruidspaar Piet Jans en Hanna Kersten gaan de kerk binnen. De bruidsmeisjes zijn de kleinkinderen.
In de Balgoyse kerk, van links naar rechts op de rug gezien: pater Severinus Jans, pater Alardus Jans en pastoor Remy. Pater Severinus is de hoofdselebrant en draagt een kazuifel. Pater Alardus en pastoor Remy dragen een dalmatiek. Daarachter geknield het diamanten huwelijkspaar Piet Jans en Hanna Kersten.

Een kazuifel behoort tot de gewaden die worden gebruikt in de katholieke eredienst. Het is het priesterlijk bovengewaad, dat is voorgeschreven voor de hoofdcelebrant van een eucharistieviering. Priesters en bisschoppen dragen onder hun kazuifel een albe en een stool, manipel en cingel. Vanaf de negende eeuw wordt het kazuifel niet meer door alle clerici gedragen. De subdiakens dragen voortaan een tunica en de diakens een dalmatiek. Beide gewaden onderscheiden zich van het mouwloze kazuifel door mouwen. Ook als meerdere priesters in een H. Mis voorgaan, zal in principe alleen de hoofdcelebrant een kazuifel dragen.

Kazuifel (afb. links) en twee dalmatieken (afb. rechts), die gedragen werden tijdens de H. Mis met drie Heren in 1960. Goudbrokaat; ca. I800. Nog steeds aanwezig in de Balgoyse kerk en ter gelegenheid van Open Monumentendag te bezichtigen in de Oude Toren. Met acanthusranken en rozen in zilverdraad; op rugzijde kazuifel Lam Gods op boek, in zilverdraad en rood fluweel. (Bron: A.G. Schulte, De Monumenten van Geschiedenis en Kunst. Het Rijk van Nijmegen. Westelijk gedeelte. 1982)
Pater Severinus met kazuifel (links) en pater Alardus met dalmatiek (rechts).
Het diamanten bruidspaar met familie na afloop van de H. Mis bij de ingang van de H. Johannes de Doperkerk in Balgoy.

De expositie vond plaats in de Oude Toren, die na een grondige restauratie sinds 2000 het visitekaartje is van heemkundekring Pagus Balgoye en nu regelmatig wordt gebruikt voor exposities, zeker na de aanpassingen achter de toren vorig jaar. Een keer per jaar op de feestdag van Johannes de Doper wordt er een openluchtviering gehouden.

Openluchtviering op 25 juni 2023, een mooi voorbeeld van levend erfgoed.
De Oude Toren is wat nu nog resteert van de oude kerk in waterstaatsstijl van 1852.

De expositie laat een een stukje zien van het Balgoyse ‘Levend Erfgoed,’ dat we koesteren en delen met de wereld. Het herinnert ons aan een tijdperk dat mag zijn verdwenen, maar nooit zal worden vergeten. Het ‘Rijke Roomsche Leven’ is een deel van onze geschiedenis en identiteit, en het blijft levendig door de verhalen van degenen die het hebben beleefd. Op Open Monumentendag in Balgoy vieren we niet alleen het verleden, maar ook het Levend Erfgoed dat ons verbindt met onze roots en ons erfgoed in stand houdt voor toekomstige generaties.

Het verhaal van Zr. Antoinetta uit Balgoy na een wandeling in Wijchen

Het kerkhof van het voormalige klooster Huize Tienakker, dat in 2000 werd gesloten. Sinds 14 oktober 2019 is het kerkhof eigendom van de gemeente Wijchen, die ook de verzorging van dit kerkhof heeft overgenomen.

Vorige week zaterdag liep ik met mijn echtgenote Ans door het centrum van Wijchen. Het was zo’n mooi weer dat we besloten om een stukje verder te wandelen. Toen ik vroeg om een rondje over het voormalige kloosterterrein van Tienakker te lopen, want daar was ik nog nooit geweest, zei Ans dat daar een oudtante, Zr Antoinetta, begraven lag op het kloosterkerkhof. Zr Antoinetta, Theodora Maria Kersten, was de zus van Hanna Kersten, die getrouwd was met Piet Jans (oma en opa van Ans). Piet Jans is na het huwelijk met Hanna Kersten in 1910 ingetrouwd bij zijn schoonmoeder Elisabeth de Bruijn in Balgoy. Schoonvader Hendrikus Kersten overleed in september 1909.

Het Klooster Tienakker werd in 1865 door de zusters Franciscanessen van Bennebroek (Sint Lucia) in gebruik genomen. De kapel was er toen nog niet. De zusters richtten eerst een kapel in op de zolder van het oude notarishuis, hun klooster Tienakker. Pas later kregen zij toestemming om de kapel te bouwen. Het klooster is in 2000 gesloten. In 2008 is het hoofdgebouw en de kloosterboerderij gerenoveerd en zijn er twee appartementengebouwen gerealiseerd. De renovatie van de kloosterkapel in 2010 vormde het sluitstuk van het project Kloosterpark Tienakker. Alleen de oude dodenakker bleef een rustplaats. Ook de kapel bestaat nog en werd door de huidige eigenaar met zeer veel zorg en liefde gerestaureerd. Eind 2000 werd het klooster Huize Tienakker verkocht. Sinds 14 oktober 2019 is het kerkhof eigendom van de gemeente Wijchen, die ook de verzorging van het kerkhof heeft overgenomen. In het verhaal tussen Maas en Waal is meer informatie te vinden over de geschiedenis van het klooster en het kloosterleven in Wijchen en in het Maas en Waals Tijdschrift voor Streekgeschiedenis Tweestromenland, nr 34 uit 1981 wordt de geschiedenis van 125 jaar Zusters Franciscanessen in Wijchen verteld.

Grafzerk van Zr. Antoinetta op het kloosterkerkhof

Bij de poort van het kerkhof aangekomen, bleek die jammergenoeg op slot. Toch even een blik werpend op de eerste grafzerken, riep Ans verrast “daar ligt Zr. Antoinetta”! En inderdaad links van het pad, op de vierde of vijfde zerk stond de naam Zr. Antoinetta geschreven met als geboortedatum 12 mei 1884 en overlijdensdatum 8 juni 1973.

Detail uit de stamboom van familie Jans: Theodora Maria Kersten is de zus van Johanna Arnolda (Hanna) Kersten. Beiden zijn dochters van Hendricus Kersten en Elisabeth de Bruijn. Hanna trouwt in 1910 met Petrus Johannes (Piet) Jans.

De begraafplaats van de Zusters Franciscanessen is terug te vinden in online-begraafplaatsen 3.0 en ook de gegevens van Zr. Antoinetta.

Begraafplaats Zr. Antoinetta Kersten 1884 – 1973

In de akten van de Burgerlijke Stand van de gemeente Balgoy is de geboorte van Zr. Antoinetta ook terug te vinden. Zij werd geboren als Theodora Maria, dochter van Hendrikus Kersten en Elisabeth de Bruijn.

Geboorteakte Nr. 2 uit 1884 in de Burgelijke Stand van de Gemeente Balgoy en Keent. Theodora Maria Kersten werd geboren “op den twaalfden mei dezes jaars, te zes ure, des namiddags te Balgoy, Wijk A, No. 30 (nu Torenstraat 4).

In september 1909 overlijdt vader Hendrikus Kersten en op 10 juni 1910 trouwen Hanna Kersten en Piet Jans. Zij gaan op de ouderlijke boerderij van Hanna Kersten wonen. Een week voor het huwelijk wordt de twee jaar jongere zus van Hanna uitgeschreven in de gemeente Balgoy en Keent. Volgens het bevolkingsregister van de gemeente Balgoy en Keent 1890 – 1923 vertrekt ze naar Rotterdam.

Bevolkingsregister Balgoy 1890 -1923: Theodora Maria Kersten op 4 juni 1910 vertrkken naar Rotterdam (ZH).

In het bevolkingsregister van Rotterdam, 494-03.612 “Gestichtsregisters”, bevolkingsregisters van patiënten en inwonend personeel, Nr.GR-4, vinden we Theodora Maria Kersten uit Balgoy terug. Zij is ingeschreven op 21 juni 1910 op Coolsingel 36 als liefdezuster in het klooster van de Congregatie der Franciscanessen. In hetzelfde register staat vermeld dat ze op 24 augustus 1912 Rotterdam verlaat en naar Veur bij Leidschendam gaat, naar het St Josephgesticht. Van Veur gaat Theadora Maria Kersten, die dan Zr. Antoinetta heet, naar de gemeente Oudewater. In het bevolkingsregister van Oudewater 1890 – 1915, inventarisnr 510, folionr 169 staat geschreven dat zij op 28 september 1914 uit Veur komt en gaat wonen in het Sint Franciscusgesticht, Capellestraat B117. Ook in Oudewater blijft Zr. Antoinette maar een paar jaar. Volgens het bevolkingsregister van Rotterdam, 494-03.622 “Gestichtsregisters”, bevolkingsregisters van patiënten en inwonend personeel, Nr.GR-14, keert ze op 16 september 1916 weer terug in Rotterdam en wordt ze ingeschreven op het Sint Luciagesticht, Linker Rottekade 129.

Zr. Antoinetta Kersten in Oudewater, ca. 1915

En toen liep de zoekactie dood. Tussen de familiefoto’s vonden we wel een foto van Zr. Antoinetta toen ze in Oudewater werkte. Die moet gemaakt zijn rond 1915 toen ze net 30 jaar oud was. Een tweede foto dateert uit de jaren vijftig van de vorige eeuw en is gemaakt in Wijchen op Tienakker. In die tijd ging de zoon van Piet Jans, Harrie Jans, samen met zijn vrouw Truus van Overbeek af en toe op bezoek bij zijn tante in klooster Tienakker.

Zr. Antoinetta rond 1950 in klooster Tienakker

Toen Piet Jans en Hanna Kersten in 1960 hun 50-jarig huwelijksfeest vierden in Balgoy, was Zr Antoinetta ook van de partij.

Piet Jans en Hanna Kersten 50 jaar getrouwd. Foto onder de ereboog aan de Hoeveweg. In die tijd woonden ze in bij zoon Harrie (midden achter het bruidspaar).
Rechts Zr. Antoinetta en links haar broer Jan met echtgenote op het bruiloftsfeest.

Omdat Zr. Antoinetta op 8 juni 1973 overleden is in Wijchen en op de begraafplaats van klooster Tienakker is begraven moest daar wellicht meer informatie beschikbaar zijn. Na de sluiting van Tienakker zijn de zusters naar klooster Portiuncula in Alverna verhuisd. Dit klooster werd rond 1930 in opdracht van de zusters Franciscanessen gebouwd en werd vernoemd naar de kapel bij Assisi waar Franciscus vaak verbleef en is gestorven. Via via werd contact gemaakt met het hoofd van de Zusters Franciscanessen van St. Lucia (voorheen Bennebroek) in Portiuncula. Zij was graag bereid om te kijken of er in de annalen van de orde nog informatie te vinden zou zijn over Zr. Antoinetta. Na enkele dagen komt per post haar antwoord: “Ingesloten vindt u enige informatie over zuster Antoinetta Kersten. Het is niet uitgesproken veel maar meer staat er niet vermeld. Dat was in die tijd ook niet zo gewoon om uitgebreid de loftrompet te steken. Ik vind het jammer dat ik niet heb kunnen vinden welke taak zuster Antoinetta had in de verschillende huizen.” Toch blijken er wel nieuwe feiten in het archief te zitten en worden eerder gevonden gegevens bevestigd. Data en verplaatsingen kloppen mooi met de gegevens uit de burgerlijke stand en de bevolkingsregisters van de verschillende gemeenten waar Zr. Antoinetta verbleef. Nieuw zijn de data van intrede, inkleding, professie en de kopieën van een professieprentje van het gouden professiefeest en een bidprentje.

Persoonskaart van Zr. Antoinetta in de annalen van de kloosterorde.

In het verhaal hierboven krijgen klooster Tienakker en de orde van de zusters Franciscanessen van St Lucia een gezicht door het verhaal van Theodora Maria Kersten geboren in Balgoy, die op 26-jarige leeftijd Balgoy verliet en Zr. Antoinetta werd in Rotterdam. Na ruim twintig jaar keerde ze terug naar haar geboortestreek en ging op Tienakker wonen en werken, waar ze na een dienstbaar leven in 1973 overleed. Uit het kloosterregister van 1973 blijkt dat Zr. Antoinetta in het begin van het jaar nog even op de hemel moest wachten, omdat haar nieuwe huis daar nog niet klaar was, maar in juni verruilde ze haar plichtsgetrouwe leven voor eeuwige rust en vrede.

In 1973 overleed Zr. Antoinetta, zoals beschreven in het register van het klooster.

Bronnen:
Hanna Kersten trouwt met Piet Jans uit Escharen – over burgemeesters en gemeentesecretarissen, Piet’s Blog
Het boeren zit ze in de genen – de familie Jans in Mill, Escharen en Balgoy van 1632 tot heden, Piet’s Blog
De familie Jans in Balgoy, Piet’s Blog
Katholiek reveil, tweede golf kloosters, Verhaal tussen Maas en Waal
125 jaar Zusters Franciscanessen in Wijchen, Tweestromenland, nr 34 uit 1981


Het gevoel van de Vierdaagse roept herinneringen op in Balgoy aan de watersnood van 1926

UT0ne4bOTo+JKooEcv3yygVandaag was het weer zo ver, de Wijchense dag van de Nijmeegse vierdaagse! De 103de Vierdaagse alweer en tussen 6 uur vanmorgen en ca. half 11 zag ik de 50 km lopers door Balgoy wandelen. Een mooi gezicht met een grote verscheidenheid aan mensen, waarvan de meesten halverwege de tweede etappe nog vol goede moed waren. Het Facebookalbum “Vierdaagse Balgoy 2019!” van Werner Peters geeft een mooie dagimpressie.

Vierdaagse 2019 Balgoy van boven 02

Vanuit de lucht gezien trekken Vierdaagse wandelaars door Balgoy met rechtsonder het huis waar ik woon en boven de Maasbanddijk en de Maas (Bron foto: Rens Artz)

Het zijn dit soort activiteiten waardoor Balgoy en de Balgoyse mensen af en toe media-aandacht krijgen. Ruud van Haren meldde afgelopen weekend al op Facebook dat “Het gevoel van de Vierdaagse” aandacht gaat schenken aan Balgoy. “Het gevoel van de Vierdaagse” is een afwisselend programma waarin KRO-NCRV dagelijks verslag doet van de Vierdaagse. In korte minireportages komen in het programma verhalen van de wandelaars aan de orde, maar wordt ook verteld over het heden en verleden van de plekken waar de wandelaars langs komen. Fons de Poel, zelf Nijmegenaar van geboorte, volgt de wandelaars op hun weg door Maas en Waal. 

1fb8e-image072

Wilhelmina op bezoek in Balgoy, dijkdoorbraak 1925 (Harrie Jans met bosje hooi).

De redactie van het tv-programma was o.a. geïnteresseerd in de rol die de Maas speelt en speelde in het leven van de Balgoyse mensen, nu en vroeger. Op de Maasbanddijk heeft men een prachtig uitzicht over de Maas en het typische landschap waar Balgoy en Keent deel van uitmaken. De Maas is een typische regenrivier. Het water kan plotseling stijgen en dan loopt de boel onder. Zolang het binnen de perken blijft is het een mooi spektakel. Maar in 1993 en in 1995 stond het water hier tot aan de top van de dijk. Opeens was er weer het besef dat een overstromingsramp, zoals die van 1926 nog altijd een reële mogelijkheid is. De documentaire “Kronkels van de Maas” (Andere Tijden, VPRO) uit januari 2008 gaf al een mooi overzicht van deze geschiedenis. Het was Balgoysemins Harrie Jans (1912 – 2011) die het verhaal vertelde van de niet te stoppen watervloed vanuit Nederasselt, de koeien en de paarden die werden ondergebracht in de kerk en zijn ontmoeting met koningin Wilhelmina.

De koninklijke familie in Balgoy 1926

Foto van voorpagina “De Maasbode”, 5 januari 1926: H. Majesteit de Koningin te Balgoy.

Trots als een pauw vertelde hij zijn verhaal en de opnamen vond hij heel interessant. Dat hij dat nog mocht meemaken op 95-jarige leeftijd.

Ook Fons de Poel bracht op zondag 14 juli een bezoek aan de kerk en er werden opnames gemaakt op de Maasbanddijk (foto’s Ruud van Haren). Jammer dat Harrie er niet meer bij kon zijn. De uitzending van “Het gevoel van de Vierdaagse” met Balgoyse beelden is op woensdag 17 juli om 19.10 uur te zien op NPO 1.

Heeroom pater Libertus Jans (1875 – 1948)

trouwfoto tante Lies 1944

Trouwfoto van Marinus van Thiel uit Schayk en Lies Jans uit Balgoy. Lies was de dochter van Piet Jans en Hanna Kersten (zittend links van het bruidspaar), die op de boerderij in de Torenstraat te Balgoy woonden, de boerderij waar nu kleinzoon Frans woont. Rechts van het bruidspaar zit heeroom Libertus Jans.

De wortels van de familie Jans liggen in het Brabantse Mill en Escharen. Hieronder is duidelijk te zien hoe in de 19e en begin 20e eeuw de familie Jans verbonden was met Escharen. Met name Godefridus Jans, die schepen was in Escharen heeft een belangrijke rol gespeeld in het Brabantse dorp.Jans Escharen

Hierdoor is er ook regelmatig contact met mensen van EstersHeem, de heemkundekring in Escharen. In 2012 vierde de Stichting Esterse Minipers Escharen haar 40-jarig bestaan. Naar aanleiding hiervan was er een fototentoonstelling in het Dorpshuus. De belangstelling vanuit de Escharense bevolking was groot. Voor enkele enthousiaste dorpelingen was dit een aanzet om een nieuwe Escharense Heemkundekring op te zetten, “Esters Heem” genaamd. De ontvangen foto’s werden benoemd, gerangschikt en gearchiveerd en aan de verzameling toegevoegd.

Afgelopen week werd ik opnieuw benaderd door EstersHeem en het onderwerp was ook deze keer de familie Jans. Een van de mensen van de heemkundekring is de geschiedenis van Pater Libertus Jans (1875-1948) aan het opschrijven. Aanleiding was een mooi oud herinneringsprentje van zijn priesterwijding in december 1902.

De vraag van de heemkundekring was of ik een foto had van pater Libertus. Veel gegevens van hem hebben ze inmiddels bij elkaar gezet, maar ze missen nog een foto/afbeelding van hem.

Ik wil echter beginnen met de gegevens die ik zelf heb verzameld over pater Libertus Jans, wiens doopnamen bij geboorte Antonius Gijsbertus Hermanus waren. Zijn ouders waren Joannes Jans en Gijsberta Hermina van der Burgt en hij was een broer van Piet Jans, de vader van Harrie Jans en de grootvader van mijn echtgenote Ans (zie de stamboom hierboven). Joannes Jans en Gijsberta Hermina van der Burgt trouwen in 1866 en kregen dertien kinderen. In 1874 wordt Antonius Gijsbertus Hermanus Jans geboren als zesde kind van het gezin, maar het overlijdt al in januari 1875.

054-0050-2421-1875_005

Gemeente Escharen, overlijdensakte van Antonius Gijsbertus Hermanus Jans “in den ouderdom van drie maanden”.

Photo5000406Op 6 december van datzelfde jaar krijgen Joannes en Gijsberta weer een zoon, die ze dezelfde naam geven als hun in januari overleden zoon, Antonius Gijsbertus Hermanus. Als Antonius 19 jaar oud is op 3 oktober 1895, treedt hij in de orde der Minderbroeders-Capucijnen in Babberich en een jaar later wordt hij geprofest. In 1902 wordt hij priester gewijd (zie het herinneringsprentje). “Na meermalen de bediening van Novicenmeester, Definitor en Gardiaan vervuld te hebben, voorzien van de H. H. Sacramenten der stervenden”, is Antonius overleden te Handel op 5 maart 1948.

IMG_0049

Pater Libertus Jans

Maar hoe zag pater Libertus er nu uit? Gelukkig heb ik een foto van het huwelijk van de zus van Harrie Jans, Lies met Marinus van Thiel in 1944. De foto komt uit een fotoalbum van Harrie Jans. Op die foto (zie bovenaan dit bericht) zit rechts naast het bruidspaar een geestelijke. Navraag bij de familie van Thiel leverde geen aanknopingspunten op die de pater op de trouwfoto verbond met die familie, dus ik ben overtuigd dat dit pater Libertus Jans is op 69-jarige leeftijd.

In de fotoverzameling van Harrie Jans zaten verder een tweetal foto’s, waarvan dochter Ans weet dat hij de pater die op die foto’s te zien is heeroom noemde. Hoewel de pater op die foto’s een stuk jonger is, is er zeker een gelijkenis met de pater op de trouwfoto en ik ben vrijwel zeker dat dit pater Libertus is op jongere leeftijd. Op de achterkant van de foto staat met de hand geschreven Janssen, Balagoye ± 80 stuks.

IMG_0051