In de jaren dertig van de vorige eeuw werd er in de Hoeveweg tegenover de kerk een nieuw café, winkel en bakkerij gebouwd door de familie De Valk. Die hadden tot dan een café aan de Hoogveldsestraat tussen Balgoy en Keent, maar dat moest wijken voor de rechtgetrokken Maas. Café De Valk aan de Hoeveweg kreeg de naam van Haren toen Teun en Jeanne van Harens er in 1981 introkken. Niet meteen. Aanvankelijk hielden ze de kroegnaam De Valk in ere. Maar toen hun dochter werd aangesproken met Hanneke de Valk, besloten zij het café te herdopen tot Van Haren.

Dat betekent ook dat Jeanne veertig jaar aan de Vierdaags route stond met grote pannen zelfgemaakte soep en broodjes. In 1982 begon ze er mee. Toen nog vanuit het dorpscafé. Het café werd al snel een vaste rustplaats voor veel wandelaars tijdens de Dag van Wijchen. Jeanne, een geboren gastvrouw, serveerde niet alleen koffie en frisdrank, maar haar zelfgemaakte hartige tomatensoep en smaakvolle groentesoep werden al snel de ster van het café.

In 2012 sloot het café in Balgoy voorgoed zijn deuren. De Balgoyse mensen vonden dat vanzelfsprekend heel erg, want het café was een belangrijk onderdeel van de gemeenschap. Het pand werd verkocht en kreeg een andere bestemming. Teun en Jeanne bleven naast het pand wonen en wilden de vierdaagse-activiteiten in Balgoy niet verloren laten gaan. Ze zetten een tent op bij hun woonhuis en maakten een keuken onder hun carport. Ze haalden de stoeltjes van het café uit de opslag en draaiden weer gehaktballen. De soep leek nooit weggeweest. Het werd een groot succes! Het werd drukker dan ooit. Het werd een dorpsfeest, waar iedereen aan meedeed. De Balgoyse mensen stonden langs de route te juichen en te klappen voor de wandelaars en voor Teun, die ging doen waar ie goed in was, muziek maken.

Teun en Jeanne genoten van al die blije gezichten en dankbare reacties. Ze maakten vrienden voor het leven met sommige wandelaars, die elk jaar weer terugkwamen. Maar helaas, zoals het spreekwoord zegt, komt aan alle goede dingen een einde. Begin dit jaar maakte Jeanne bekend dat ze zou stoppen met de Vierdaagse stop en in de Gelderlander van dinsdag 18 juli vertelt ze nog een keer haar verhaal. Afgelopen week was er dus geen rustplaats meer voor haar deur. Een einde van een tijdperk en dat betekent ongetwijfeld toch even slikken voor degenen die haar gastvrijheid, warme soep en genegenheid zullen moeten gaan missen. Het was stil in de Hoeveweg.

De Vierdaagse van Nijmegen blijft natuurlijk, maar zal een unieke plek moeten missen. Teun en Jeanne waren meer dan alleen soepverkopers. Ze waren ook gastheer en gastvrouw. Ze verwelkomden de wandelaars en zorgden ervoor dat ze zich thuis voelden. Ze spraken met de wandelaars over hun ervaringen en vertelden hun eigen verhalen. Het was altijd gezellig bij Teun en Jeanne, typische Balgoyse gemeenschapszin. De wandelaars zullen Teun en Jeanne en hun soep nooit vergeten. Ze hebben een stukje geschiedenis geschreven in Balgoy. En echt stoppen? Ik kwam Teun weer tegen bij de rustplaats aan de Balgoyse weg, met zijn band “Moizat” en ze bliezen er lustig op los. Muziek maken zit ‘m in het bloed en hoe moet je dat nou stoppen….